TEST BANK For Guyton and Hall Textbook of Medical Physiology, 14th Edition by John E. Hall; Michael E. Hall, Verified Chapters 1 - 86, Complete Newest Version
Test Banks For Guyton and Hall Textbook of Medical Physiology 14th Edition by John E. Hall; Michael E. Hall, 9780323597128, Chapter 1-86 Complete Guide
TEST BANK For Guyton and Hall Textbook of Medical Physiology, 14th Edition by John E. Hall; Michael E. Hall, Verified Chapters 1 - 86, Complete Newest Version
Hoofdstuk 61
Het autonome zenuwstelsel en de bijnier medulla
Het autonome zenuwstelsel is het deel van het zenuwstelsel dat de meeste viscerale functies
van het lichaam controleert. Dit systeem helpt de arteriële druk, gastro-intestinale motiliteit,
gastro-intestinale secretie, lediging van de urineblaas, zweten, lichaamstemperatuur en vele
andere activiteiten te reguleren. Sommige van deze activiteiten worden bijna volledig
gecontroleerd en andere slechts gedeeltelijk door het autonome zenuwstelsel.
Een van de meest opvallende kenmerken van het autonome zenuwstelsel is de snelheid en
intensiteit waarmee het viscerale functies kan veranderen. Het kan bijvoorbeeld binnen 3 tot 5
seconden de hartslag verhogen tot tweemaal normaal, en binnen 10 tot 15 seconden kan de
arteriële druk worden verdubbeld. Aan het andere uiterste kan de arteriële druk binnen 10 tot 15
seconden laag genoeg worden verlaagd om flauwvallen te veroorzaken. Het zweten kan binnen
enkele seconden beginnen en de urineblaas kan onwillekeurig worden geleegd, ook binnen
enkele seconden.
Algemene organisatie van het autonome zenuwstelsel
Het autonome zenuwstelsel wordt voornamelijk geactiveerd door centra in het ruggenmerg, de
hersenstam en de hypothalamus. Bovendien kunnen delen van de hersenschors, vooral van de
limbische cortex, signalen naar de lagere centra sturen en op deze manier de autonome
controle beïnvloeden.
Het autonome zenuwstelsel werkt ook vaak via viscerale reflexen. Dat wil zeggen, onbewuste
sensorische signalen van viscerale organen kunnen de autonome ganglia, de hersenstam of de
hypothalamus binnendringen en vervolgens onderbewuste reflexreacties direct terugsturen naar
de viscerale organen om hun activiteiten te beheersen.
De efferente autonome signalen worden overgebracht naar de verschillende organen van het
lichaam via twee belangrijke onderverdelingen, het sympathische zenuwstelsel en het
parasympathische zenuwstelsel.
Fysiologische anatomie van het sympathische zenuwstelsel
De figuur op de volgende pagina toont de algemene organisatie van de perifere delen van het
sympathische zenuwstelsel. Specifiek weergegeven in de figuur zijn:
(1) een van de twee paravertebrale sympathische ketens van ganglia die onderling verbonden
zijn met de spinale zenuwen aan de zijkant van de wervelkolom,
(2) prevertebrale ganglia (de coeliakie, mesenterica superior, aorticorenaal, mesenteriaal
inferieur, en hypogastrisch), en
(3) zenuwen die zich uitstrekken van de ganglia naar de verschillende interne organen.
De sympathische zenuwvezels vinden hun oorsprong in
het ruggenmerg samen met spinale zenuwen tussen de
navelstrengsegmenten T1 en L2 en gaan eerst over in
de sympathische keten en vervolgens naar de weefsels
en organen die worden gestimuleerd door de
sympathische zenuwen.
Preganglionische en postganglionische sympathische
neuronen
De sympathische zenuwen verschillen op de volgende
manier van skeletmotorische zenuwen. Elke
sympathische route van het ruggenmerg naar het
gestimuleerde weefsel is samengesteld uit twee
neuronen, een preganglionisch neuron en een
postganglionisch neuron, in tegenstelling tot slechts een
enkel neuron in de skeletmotorische route. Het
cellichaam van elk preganglionisch neuron ligt in de
intermediolateriale hoorn van het ruggenmerg; de vezel
gaat door een ventrale wortel van het ruggenmerg in de
corresponderende rugzenuw, zoals weergegeven in de
figuur hieronder.
Onmiddellijk nadat de spinale zenuw het wervelkanaal verlaat, verlaten de preganglionische
sympathische vezels de spinale zenuw en passeren ze door een witte ramus in een van de
ganglia van de sympathische keten. De vezels kunnen dan een van de volgende drie routes
volgen:
(1) ze kunnen synaps maken met postganglionische sympathische neuronen in het ganglion dat
ze binnengaan;
(2) ze kunnen omhoog of omlaag gaan in de keten en synapteren in een van de andere ganglia
van de keten;
(3) ze kunnen variërende afstanden door de keten afleggen en vervolgens door een van de
sympathische zenuwen die naar buiten uit de keten afslaan, en uiteindelijk synapteren in een
perifeer sympathisch ganglion.
Het postganglionische sympathische neuron vindt dus zijn oorsprong in een van de ganglia in
de sympathische keten of in een van de perifere sympathische ganglia. Vanuit elk van deze
twee bronnen reizen de postganglionische vezels vervolgens naar hun bestemmingen in de
verschillende organen.
Sympathische zenuwvezels in skeletzenuwen
Sommige van de postganglionische vezels gaan terug van de sympathische keten naar de
ruggenmergzenuwen via grijze rami op alle niveaus van de streng, zoals weergegeven in de
figuur hierboven. Deze sympathische vezels zijn allemaal zeer kleine type C-vezels en strekken
zich via de skeletzenuwen uit naar alle delen van het lichaam. Ze controleren de bloedvaten,
zweetklieren en piloerector-spieren van de haren. Ongeveer 8% van de vezels in de
gemiddelde skeletzenuw zijn sympathische vezels, wat hun grote belang aangeeft.
Segmentale distributie van sympathische zenuwvezels
De sympathische routes die hun oorsprong vinden in de verschillende segmenten van het
ruggenmerg, zijn niet noodzakelijkerwijs verdeeld over hetzelfde deel van het lichaam als de
somatische spinale zenuwvezels uit dezelfde segmenten. In plaats daarvan passeren de
sympathische vezels vanaf segment T1 in het algemeen als volgt:
(1) vanuit T1 omhoog in de sympathische keten om te eindigen in het hoofd;
(2) van T2 tot eindpunt in de nek;
(3) van T3, T4, T5 en T6 in de thorax;
(4) van T7, T8, T9, T10 en T11 in de buik;
(5) van T12, L1 en L2 in de benen. Deze verdeling is slechts bij benadering en overlapt sterk.
De verdeling van sympathische zenuwen naar elk orgaan wordt mede bepaald door de locus in
het embryo waaruit het orgaan is ontstaan. Het hart ontvangt bijvoorbeeld veel sympathische
zenuwvezels uit het nekgedeelte van de sympathische keten omdat het hart zijn oorsprong
heeft in de nek van het embryo voordat het naar de thorax werd getransloceerd. Evenzo
ontvangen de buikorganen het grootste deel van hun sympathische innervatie van de onderste
thoracale ruggenmergsegmenten omdat het grootste deel van de primitieve darm in dit gebied
is ontstaan.
Luca Plekkenpol
Les avantages d'acheter des résumés chez Stuvia:
Qualité garantie par les avis des clients
Les clients de Stuvia ont évalués plus de 700 000 résumés. C'est comme ça que vous savez que vous achetez les meilleurs documents.
L’achat facile et rapide
Vous pouvez payer rapidement avec iDeal, carte de crédit ou Stuvia-crédit pour les résumés. Il n'y a pas d'adhésion nécessaire.
Focus sur l’essentiel
Vos camarades écrivent eux-mêmes les notes d’étude, c’est pourquoi les documents sont toujours fiables et à jour. Cela garantit que vous arrivez rapidement au coeur du matériel.
Foire aux questions
Qu'est-ce que j'obtiens en achetant ce document ?
Vous obtenez un PDF, disponible immédiatement après votre achat. Le document acheté est accessible à tout moment, n'importe où et indéfiniment via votre profil.
Garantie de remboursement : comment ça marche ?
Notre garantie de satisfaction garantit que vous trouverez toujours un document d'étude qui vous convient. Vous remplissez un formulaire et notre équipe du service client s'occupe du reste.
Auprès de qui est-ce que j'achète ce résumé ?
Stuvia est une place de marché. Alors, vous n'achetez donc pas ce document chez nous, mais auprès du vendeur lucaplekkenpol. Stuvia facilite les paiements au vendeur.
Est-ce que j'aurai un abonnement?
Non, vous n'achetez ce résumé que pour €3,49. Vous n'êtes lié à rien après votre achat.
