Teksten goederenrecht:
Uit liefde voor de wereld:
Vrijheid van taal: taal en het spreken zorgt voor:
Spreken makt ons bewust van onze eigen individualiteit, die ons van anderen vervreemd en
isoleert, maar daardoor is er ook een verlangen om verbonden te zijn met elkaar. `
Taal is naast het feit dat het ons van elkaar isoleert ook het enige waarmee we de ander
kunnen bereiken, ons inleven in hun belevingen en ervaringen. INGEBORG
Taal zorgt ook voor “two in one”: we verhouden ons in taal tot onszelf, omdat we in
gedachten in dialoog met onszelf gaan waarbij we het voorwerp tot reflectie zijn; HANNAH
ARENDT “ de onophoudelijke innerlijke dialoog” en daardoor is de mens nooit af of voltooid.
= de “tweestemmige mens”
De mens bestaat uit een “uiterlijkheid van het lichaam”: tijdgebonden, vergankelijk,..
<-> “innerlijkheid”: de immateriële ervaringen, dromen herinneringen,.. door taal en
cognitieve vermogens zijn we meer dan ons lichaam
HENK VAN DER WAAL: zegt dat vanaf het moment dat we gaan spreken, je twee zaken doet:
je manifesteert jezelf als afzonderlijk individu ‘ik’
via taal deel je een gemeenschappelijke traditie en verhoud je je op die manier tot
anderen waardoor je opgenomen wordt in een groter gemeenschappelijk verband.
Van zoè naar bios: de mens dient deze overgang te maken
Onderscheid zoè en bios
Zoè:
= het natuurlijke, naakte fysieke leven
= herhaling van dezelfde patronen
Bios:
= politiek, culturele wereld van de polis, waarin de mens zich losmaakt van zijn eigen belang
en in dienst staat van de gemeenschap
= initiatief of kunnen maken van een nieuw begin
De overgang van zoè naar bios is een culturele aangelegenheid die enkel mogelijk is door
mensen omwille van hun cognitieve en talige vermogens.
Aristoteles in “politika”: alleen de mens heeft taal en door taal kan je het goede en het
kwade aangeven, daarom kan enkel de mens dat onderscheid inzien.
, Raakvlakken zoè en bios:
= pas als er zoe of leven is, kan bios (een levenswijze) ook ontwikkeld worden, maar een
nieuw begin kunnen maken kan enkel door taal binnen de polis. (de politieke culturele
wereld)
taal is de voorwaarde (conditio sine qua non) voor een nieuw begin, maar dit geldt niet
voor elke vorm van spreken vb de formalistische taal van een gebruiksaanwijzing,
bureaucratische taal van clichés,..
Van oikos naar polis:
Onderscheid:
Oikos
= privédomein van een huis of het huishouden
= we houden ons bezig met de zorg voor onze naasten, verdediging primaire behoeften
= sterke mate van onderhoud en herhaling en kan je moeilijk doorbreken met een “nieuw
begin” gezien dit gekoppeld is aan onze biologische eigenschappen.
vb elke. Dag luiers wisselen, bed opmaken,..
Polis
= openbaar domein van een politiek culturele gemeenschap
= door te spreken en handelen een gemeenschappelijke wereld tot stand brengen (geen
prive belang maar gemeenschappelijke verantwoordelijkheid)
= sterke mate van status quo en het ontwikkelen van nieuwe ideeën, doordat hier geen
herhaling is dat gestuurd wordt vanuit onze biologische eigenschappen kunnen we dit
gemakkelijk doorbreken.
= politiek geeft invulling aan de sfeer van de bios: scheppen van een ruimte voor nieuwe
visies en inzichten, bepaalde zekerheden vervangen door nieuwe mogelijkheden MAAR dit
zien we niet in de praktijk omdat de politiek gereduceerd wordt tot de oikos of een
economische aangelegenheid daarom onderscheidde ARENDT politiek
(belangenbehartiging en de verdeling van gelden) van het bredere begrip “het politieke”.
- Het politieke kan in elk openbaar domein plaatsvinden, niet perse het parlement, ook
vb theater, krant,..
- Het politieke: de uitdrukking van inzichten, meningen en opinies.
- Dit geeft richting aan het gesprek over de wereld; “inter hominesesse”: de wereld
ontstaat pas in een gesprek tussen mensen, de wereld ligt tussen mensen en is
datgene wat mensen met elkaar verbindt. Als mensen zich van de wereld afkeren en
zich enkel nog bekommeren over hun privébelang dan gaat de wereld teloor.