Notes de cours
Burgerlijk recht, Hoofdstuk 2
- Cours
- Recht voor deskundigen
- Établissement
- Katholieke Universiteit Leuven (KU Leuven)
Dit zijn mijn college aantekeningen, heel handig om zelf een samenvatting van te maken!
[Montrer plus]
Aperçu du contenu
College 2Bladzijden 78 – 94
Bewijsrecht
In strafzaken rust de bewijslast op het Openbaar Ministerie. Als het OM zegt dat je iemand hebt
gedood, dan moet het OM bewijzen dat de beschuldigde dit heeft gedaan. Het is niet aan de
beschuldigde om te bewijzen dat hij/zij dit niet heeft gedaan. In het burgerlijk recht is dit anders: Het
is aan elke partij om te bewijzen wat zij zeggen. Maar, dit hoeft alleen wanneer er een discussie
ofwel betwisting is. Dit maakt deel uit van het bewijsrecht. Deze regels bepalen eerst en vooral hoe
de partijen de rechter mogen trachten te overtuigen van de overeenstemming tussen hun weergave
van de feiten enerzijds en de realiteit anderzijds. Met andere woorden: Hoe de partijen de rechter
moeten overtuigen van wat er waar is. Maar, of dit effectief waar is, doet er niet toe, je moet
gewoon de rechter kunnen overtuigen. Er bestaat dus een verschil in het gelijk hebben en het gelijk
krijgen. Het bewijsrecht vertelt ook welke middelen (tools) de rechter ter beschikking heeft om de
overeenstemming na te gaan tussen de feiten zoals weergegeven door de partijen enerzijds en de
realiteit anderzijds. Met andere woorden: De tools die de rechter heeft om na te gaan welk verhaal
van welke partij waar is. Voorbeelden van tools zijn camerabeelden opvragen, getuigen verhoren,
etc..
De bewijsvoering betekent dat alle partijen bewijselementen naar voren moeten brengen. Deze
elementen zijn onderworpen aan de bewijswaardering door de rechter. De bewijswaarde is de mate
waarin een bewijselement de rechter kan overtuigen dat het feit in overeenstemming is met de
realiteit. Dit is dus afhankelijk van rechter tot rechter! Wat voor rechter A bewezen zal zijn, zal voor
rechter B niet bewezen zijn! Is dit erg? Ja, maar kunnen we er iets aan doen? Nee. De bewijswaarde
is dus vrij: de rechter oordeelt hier vrij, soeverein en discretionair over. Bij de waarheidsvinding gaat
het eerder om een graad van waarschijnlijkheid. De partijen moeten feiten en rechtshandelingen
bewijzen, maar niet het objectieve recht, dat is de taak van de rechter! Voorbeeld: Persoon A moet
bewijzen dat hij op het gezicht is geslagen. Persoon A moet niet bewijzen welke wetten of regels nu
zijn overtreden, dat is het objectieve recht en zal de rechter doen. De bewijskracht is in welke mate
de rechter een bewijswaarde van een bewijsmiddel mag of moet waarderen. De rechter moet deze
bewijskracht wel respecteren! De rechter kan niet ontkennen wat een bepaald bewijselement
inhoudt. Voorbeeld: Er is een discussie over de interpretatie van een overeenkomst, bijvoorbeeld
over de leveringstermijn van een goed. Dit staat niet in het contract. Persoon A zegt dat de levering
binnen 1 week is; Persoon B zegt dat de levering binnen 1 maand is. Ze rekenen beide
bewijselementen aan (e-mails, berichten, etc.). De rechter zal hierover oordelen over welke
leveringstermijn is overeengekomen, dit is de bewijswaarde. De bewijskracht is dat de rechter het
bestaan én de inhoud van de overeenkomst niet kan miskennen. De rechter kan niet zeggen: “Ik vind
dat er geen overeenkomst is gesloten / geen contract is getekend”.
De objectieve bewijslast (wat) betekent wat er moet worden bewezen wat dat er wordt betwist.
Zaken die niet worden betwist, moeten niet bewezen worden! Feiten van algemene bekendheid
hoeven ook niet bewezen te worden (als het ijzelt, dat het glad is bijvoorbeeld). De subjectieve
bewijslast (wie) betekent wie moet wat bewijzen: Elke partij die zich beroept op een bepaald feit,
moet dit kunnen bewijzen. Er kan van die partij niet verwacht worden dat zij een negatief bewijs
aanlevert, met andere woorden: zij moet niet bewijzen dat iets niets is gebeurd (zie blz. 82 van het
handboek).
Bewijsmiddelen
Er zijn verschillende bewijsmiddelen die ter beschikking staan aan de partijen, denk aan authentieke
of onderhandse akte, getuigenbewijs, vermoedens, bekentenissen of een eed. Dit zijn zaken die de
partijen kunnen (en soms moeten) gebruiken om bepaalde zaken te bewijzen!
Pagina 1 van 2
Les avantages d'acheter des résumés chez Stuvia:
Qualité garantie par les avis des clients
Les clients de Stuvia ont évalués plus de 700 000 résumés. C'est comme ça que vous savez que vous achetez les meilleurs documents.
L’achat facile et rapide
Vous pouvez payer rapidement avec iDeal, carte de crédit ou Stuvia-crédit pour les résumés. Il n'y a pas d'adhésion nécessaire.
Focus sur l’essentiel
Vos camarades écrivent eux-mêmes les notes d’étude, c’est pourquoi les documents sont toujours fiables et à jour. Cela garantit que vous arrivez rapidement au coeur du matériel.
Foire aux questions
Qu'est-ce que j'obtiens en achetant ce document ?
Vous obtenez un PDF, disponible immédiatement après votre achat. Le document acheté est accessible à tout moment, n'importe où et indéfiniment via votre profil.
Garantie de remboursement : comment ça marche ?
Notre garantie de satisfaction garantit que vous trouverez toujours un document d'étude qui vous convient. Vous remplissez un formulaire et notre équipe du service client s'occupe du reste.
Auprès de qui est-ce que j'achète ce résumé ?
Stuvia est une place de marché. Alors, vous n'achetez donc pas ce document chez nous, mais auprès du vendeur lisaankersmit. Stuvia facilite les paiements au vendeur.
Est-ce que j'aurai un abonnement?
Non, vous n'achetez ce résumé que pour €4,49. Vous n'êtes lié à rien après votre achat.
Peut-on faire confiance à Stuvia ?
4.6 étoiles sur Google & Trustpilot (+1000 avis)
79373 résumés ont été vendus ces 30 derniers jours
Fondée en 2010, la référence pour acheter des résumés depuis déjà 14 ans