NEW YORK: THE MEMORIALIZATION OF SEPTEMBER 11: DOMINANT AND LOCAL DISCOURSES ON THE
REBUILDING OF THE WORLD TRADE CENTER SITE
Abstract
Bij de bouw van het herdenkingsmonument, moet de mening van de bewoners van de stad en de nabestaanden in acht
genomen worden. Om dat herdenkingsmonument meer te begrijpen moet er geanalyseerd worden hoe de bewoners van de
binnenstad denken over de gebeurtenis van 11 september.
Voorlopig worden de meningen van de naburige buurten en nabestaanden niet in acht genomen bij het ontwerp, en al zeker
niet bij de planning. Lokale meningen en betekenissen worden als marginaal aanschouwd. Waarom voelen de machtigen hun
bedreigd door de erkenning bieden aan de lokale bewoners?
Ze is aan het project begonnen door persoonlijke en professionele redenen. Doel? Balans herstellen door de emoties,
commentaren en verlangens van de buurtbewoners die nog niet gehoord zijn, te beschrijven en analyseren zodat deze in
acht genomen worden bij het ontwerpproces.
Bronnen: onderzoeken, interviews en participerdende observatie met kinderen op scholen , lokale organisaties.
Elke plaats van trauma belichaamt de doden die er begraven liggen, maar het interpretateve verhaal overstijgt de eigenlijke
plaats. Er zijn heel veel doelgroepen en ook de marginalere doelgroepen willen een stem in het proces.
Angst, consumptie en de post-industriële stad: de beperkte ruimte voor de herdenking
De drang om openbare ruimten meer te beveiligen is een belangrijke factor geworden. Mensen gaan zich rapper keren naar
ruimten die minder gestructureerd en gereguleerd waren. Op heel wat plaatsen richten mensen spontane
herdenkingsplaatsen op. Op de plaats van de WTC torens is er een groot kruis opgericht geweest waar mensen zelf dingen bij
hangen of plaatsen. De gemeente verwijdert veel van de informele gedenkplaatsen terwijl ze wel de souvenirs van de torens
blijven aanmoedigen. Persoonlijke uitingen van rouw en verdriet worden afgewezen.
De plaats van trauma zou kunnen omgevormd worden tot een gemeenschappelijk centrum waar mensen elkaar kunnen
ontmoeten, in gesprek gaan, rouwen, herinneringen ophalen als de politieke druk en de economische belangen het toestaan.
Herdenking in de context van angst en geweld: de uiteenlopende reacties van New Yorkers op 11 september
Onderzoek naar hoe verschillende gemeenschappen in de binnenstad reageerden op de fysieke, economische en emotionele
gevolgen van 9/11 liet blijken dat 1 homogeen ontwerp voor het stadscentrum niet de juiste oplossing is. New Yorkers
hebben verschillend op de tragedie gereageerd op basis van hun eerdere ervaringen met het omgaan met een crisis. BV
mensen die de oorlogen meegemaakt hebben reageerden minder geschockt dan jongere mensen.
Ook de plaats waar mensen woonden of werkten had een invloed op hun reacties. Wat de belangrijkste impact was van 9/11
was de angst voor het onbekende. De angst is een blijvende factor na de aanslagen zelf jaren na de gebeurtenissen maakt het
nog deel uit van hun leven.
Heel veel mensen zijn weggetrokken, ze zeggen dat diegenen die vluchten nog meer bang hadden dan diegenen die bleven.
Sommige mensen durven hun appartement niet meer uit. Volwassenen maar zeker ook kinderen ervaren deze angst zeer
bewust.
In de maanden na de aanslag werden er fondsen voorzien, niet iedereen had daar toegang toe ( bv mensen inde
achterstandwijken, illigale immigrant, niet konden bewijzen dat ze hun baan verloren hadden.) Vooral de rijkste inwoners en
grootste bedrijven krijgen het leeuwendeel van de gedoneerde middelen.
De verscheidenheid aan behoeften en reacties is een van de redenen waarom bij het proces van de wederopbouw en de
herdenking geen rekening werd gehouden met de plaatselijke bewoners en arbeiders.
, Ideeën van kinderen voor de wederopbouw en herdenking van het WTC-terrein
Hun antwoorden waren net net als divers en waardig als die van volwassenen. Sommige willen de torens terug omdat NY
anders niet ‘compleet is’. Dit toont hun fragiel gevoel van plaatsgebondenheid dat de fysieke aanwezigheid van de gebouwen
om de skyline te markeren en constant te houden wat juist en natuurlijk is in de wereld.
De 11 september kunstwerken van de kinderen bieden waardevolle inzichten in de angsten over en het verlangen naar een
oplossing voor wat er is gebeurd.
“We willen niet op een kerkhof wonen”: bewoners van Battery Park City en de herdenking van 9/11
Alle bewoners moesten min 1 week hun huis verlaten. Velen kwamen zo rap mogelijk terug, anderen bleven weg voor altijd.
Alle mensen die hun ramen open hadden gelaten, vonden hun appartement terug in het stof. Sommigen kwamen terug
omdat ze vonden dat met mede overlevende praten, hielp bij het verwerkingsproces.
Uit onderzoek bleek dat de leegstand van woningen enorm gestegen is. Ook scholen zagen dat er minder inschrijvingen
waren. Vele mensen verhuisden naar de oostkant en verbleven in hun zomerverblijven. Na een tijd kwamen er nieuwe
bewoners en deze toevloed was te danken aan een huurhulpprogramma van 300 miljoen dollar. Door de hoge kortingen
kwamen er veel jonge ongehuwde mensen. Dit brengt bij sommige bewoners onrust teweeg.
Na een studie bleek dat de meerderheid van de bewoners tussen de 26-45 jaar oud zijn, meest blank dan aziatisch dan
afrikaans en dan mengeling van meerdere. Deze waarnemingen toonden aan dat voor de aanslag er vooral jonge
professionals werkten in de binnenstad en ook woonden in de appartementen die ze huurden van het bedrijf. Het waren
welvarende gezinnen.
Zowel oude als nieuwe bewoners beseffen dat het gedenkteken voor hen een grote invloed zal zijn. Eerst door het ongemak
van een bouwplaats in de buurt en daarna zal het overspoelen met toeristen. Ze maken zich zorgen over de plaatselijke
gevolgen van de wederopbouw. Door het tijdelijke monument hebben de bewoners al een voorporefje gekregen over de
toeristen die het met zich mee zal brengen. Ze geven de voorkeur aan een plaats met bron van revitalisering ipv een plaats
voor herdenking. Het moet weer bloeien en werkgelegenheden aanbieden aangezien er zeer veel jobs verloren zijn gegaan.
De bewoners verlangen naar een plek met meer vitaliteit zoals voor de aanslag. Ze willen commerciële ruimten, en willen dat
hun behoeften in acht genomen worden. De bewoners vinden dat de autoriteiten hun niet als slachtoffers aanschouwen en
daarom hun stem niet aanhoren. Ze willen ook de erkenning voor de toestanden waarin zij moeten leven. Ze willen een stem
in het denkproces en vinden het niet eerlijk dat mensen die er niet wonen wel een stem krijgen. Woorden als “democratie is
nem, de gemiddelde mens kan niets doen” slingeren in de lucht en door de acties van de stad versterkten ze het gevoel en
was het duidelijk dat ze niet van plan waren om de herdenking een democratisch proces te maken.
Conclusie zeker nog eens goed doorlezen, vat tekst al wat samen
Daniel Libeskind werd als architect aangesteld voor de bouw van het herdenkingsmonument. Het plan omvat een
gedenkplaats, gevraagde kantoorruimten, musea en controversiele ruimten . velen vinden de hoge toren ‘smakeloos’. De
toren staat symbool voor de opgeven arm van het vrijheidsbeeld.
Het ontwerp mist de menselijkheid van een park voor iedereen. Aan de wensen van de leden van Battery Park city
gemeenschap, schoolkinderen, etnische enclaves en onzeker burgers had tegemoet kunnen worden gekomen door een
herdenkingsproces dat serieus rekeing hield met de noodzaak om alle ideeën over wat een plaats van herinnering aan en
representatie van 11 september zou moeten zijn, bij het proces te betrekken.
De nationale tragedie dreigt het lokale verdriet en de lokale angst te verteren, en de bewoners voelen zich overweldigend
door het idee van een leven op een begraafplaats.
De studies toonden aan dat geen enkele con-cerns van arbeiders, moslimimmigranten, kinderen en stadsbewoners
betrokken waren bij het proces van wederopbouw en herdenking. Geld en politieke controle waren belangrijker dan inclusie
en democratie. De stad de staat en de nationale regeringen en hun gekozen en aangestelde ambtenaren wilden de bredere
betekenis van 9/11 niet onderzoeken, maar waren erop gericht de deelname te beperken om zo snel mogelijk tot sluiting te
komen.
Les avantages d'acheter des résumés chez Stuvia:
Qualité garantie par les avis des clients
Les clients de Stuvia ont évalués plus de 700 000 résumés. C'est comme ça que vous savez que vous achetez les meilleurs documents.
L’achat facile et rapide
Vous pouvez payer rapidement avec iDeal, carte de crédit ou Stuvia-crédit pour les résumés. Il n'y a pas d'adhésion nécessaire.
Focus sur l’essentiel
Vos camarades écrivent eux-mêmes les notes d’étude, c’est pourquoi les documents sont toujours fiables et à jour. Cela garantit que vous arrivez rapidement au coeur du matériel.
Foire aux questions
Qu'est-ce que j'obtiens en achetant ce document ?
Vous obtenez un PDF, disponible immédiatement après votre achat. Le document acheté est accessible à tout moment, n'importe où et indéfiniment via votre profil.
Garantie de remboursement : comment ça marche ?
Notre garantie de satisfaction garantit que vous trouverez toujours un document d'étude qui vous convient. Vous remplissez un formulaire et notre équipe du service client s'occupe du reste.
Auprès de qui est-ce que j'achète ce résumé ?
Stuvia est une place de marché. Alors, vous n'achetez donc pas ce document chez nous, mais auprès du vendeur maxinedhuyvetters1. Stuvia facilite les paiements au vendeur.
Est-ce que j'aurai un abonnement?
Non, vous n'achetez ce résumé que pour €8,49. Vous n'êtes lié à rien après votre achat.